پژوهشگران کانادایی از ضایعات ماهی نوعی پلیمر شبه پلی یورتان قابل تجزیه تولید کرده اند و بدین منظور از سر، استخوان ها، پوست و روده ماهی آزاد اقیانوس اطلس استفاده کرده اند.

ضایعاتی که بدین منظور مورد استفاده قرار گرفته اند معمولا دور انداخته می شوند. در فرایند تولید این پلاستیک روغن ماهی نیز استخراج شده و سپس به آن اکسیژن اضافه شده تا مولکول های اپوکسید که شبیه به مولکول های موجود در اپوکسی رزین پلاستیک هستند، به وجود آیند. سپس از دی اکسیدکربن برای متصل کردن این مولکول ها به یکدیگر با استفاده از ترکیبات پوسته بادام هندی استفاده شده است.

به جای ترکیبات پوسته بادام هندی می توان از اسیدهای آمینه طبیعی که به سادگی در دسترس هستند مانند هیستیدین و آسپاراژین استفاده کرد.