یکی از محققان کشور از دانشگاه گیلان، پژوهشی را انجام داده است که در آن تأثیر استفاده از ماده پلی وینیل کلراید یا PVC بر خرابی رطوبتی مخلوط آسفالت گرم مورد بررسی قرار گرفته است.

در این پژوهش، پس از اصلاح قیر با PVC به‌عنوان ماده افزودنی ضد عریان شدگی، آزمایش حساسیت رطوبت و سپس اندازه‌گیری اجزای انرژی آزاد سطحی قیر و سنگ‌دانه انجام شده است.

نتایج به‌دست‌آمده در این پژوهش نشان می‌دهد که استفاده از پلیمر پلی‌وینیل‌کلراید یا PVC باعث افزایش مقاومت مخلوط آسفالتی در برابر خرابی رطوبتی می‌شود. این ماده افزودنی، مقدار انرژی آزاد پیوستگی را افزایش و انرژی جداشدگی را کاهش می‌دهد و باعث کاهش نرخ خرابی رطوبتی مخلوط‌های آسفالتی می‌شود.

در این رابطه، غلامحسین حامدی، پژوهشگر و استادیار گروه عمران دانشکده فنی دانشگاه گیلان این‌گونه توضیح می‌دهد: «در این پژوهش، نتایجی به دست آمد که به شرح زیر، می‌توان به آن‌ها اشاره کرد. اولین مورد، آن‌که استفاده از افزودنی‌های ضد عریان شدگی باعث می‌شود تا مؤلفه اسیدی و بازی قیر پایه به ترتیب کاهش و افزایش یابند. این رخداد باعث می‌شود تا میزان چسبندگی قیر با سنگ‌دانه‌های سنگ آهک و گرانیتی افزایش یابد. همچنین، این ماده باعث می‌شود تا مؤلفه غیر قطبی انرژی آزاد سطحی به میزان قابل‌توجهی افزایش یابد. این موضوع نیز سبب می‌شود تا پیوندهای غیر قطبی که غیرقابل‌حل در آب هستند، با کیفیت بهتری شکل بگیرند»

این محقق می‌افزاید: «بر اساس نتایج، انرژی آزاد چسبندگی در نمونه‌های اصلاح‌شده نسبت به نمونه‌های پایه افزایش می‌یابد و درواقع برای جدا کردن قیر از روی سطح واحد سنگ‌دانه به مقدار انرژی بیشتری نیاز است که باعث می‌شود تا احتمال رخداد عریان شدگی کاهش یابد. استفاده از PVC باعث می‌شود تا مقدار انرژی جداشدگی در نمونه‌های اصلاح‌شده کاهش یابد. این موضوع سبب می‌شود تا سیستم قیر- سنگ‌دانه در حالت پایدارتری باقی بماند و شدت رخداد عریان شدگی کاهش یابد».

علاوه بر این‌ها، استفاده از PVC باعث می‌شود تا مقدار مقاومت کششی غیرمستقیم در سنگ‌دانه‌ها افزایش یابد که این موضوع، تأثیر مناسبی در بهبود وضعیت آسفالت خواهد داشت.