پلی آمیدها به دلیل مقاومت ذاتی در برابر خوردگی، گرما، مواد شیمیایی، شرایط جوی و همچنین پایداری سالخوردگی، در بسیاری از کاربردهای مهندسی انتخاب اول هستند. اگرچه در برخی از کاربردها، پلی آمیدها باید چقرمگی بالایی داشته باشند.

پلی آمیدها به دلیل مقاومت ذاتی در برابر خوردگی، گرما، مواد شیمیایی، شرایط جوی و همچنین پایداری سالخوردگی در بسیاری از کاربردهای مهندسی انتخاب اول هستند. اگرچه در برخی از کاربردها، پلی آمیدها باید از چقرمگی بالایی برخوردار باشند. کوپلیمرهای بوتادی ان آکریلونیتریل دارای گروه های آمین انتهایی (ATBNs) قادر به بهبود استحکام ضربه پلی آمیدها هستند.

به تازگی پلیمرهای ATBN به بازار عرضه شده اند که از وزن مولکولی پایینی برخوردار بوده و به صورت مایع می باشند. این پلیمرها در موقعیت های انتهایی زنجیر خود دارای گروه های آمین نوع دوم هستند. محتوای آکریلونیتریل از 0 تا 26% متغییر بوده و گروه های نیتریل سازگاری پلیمر، شیمی سطح، و خواص نهایی پلیمر را تحت تاثیر قرار می دهند.

پلیمرهای ATBN را می توان از طریق راهبردهای متفاوت و واکنش با کاپرولاکتام به پلی آمید  افزود، همه این روش ها منجر به جدایی-فاز رابر می شوند. بخش رابری توانایی بهبود استحکام ضربه پلی آمید را در دامنه وسیعی از دماها دارد. البته با این حال افت بسیار اندکی در برخی خواص مانند مدول و دمای انتقال شیشه ای مشاهده می شود.

شکل 1. آزمون استحکام ضربه چهار کوپلیمر با محتوای ATBN مختلف (0، 7، 13 و 20 درصد وزنی)

از جمله ویژگی های دیگر ATBN می توان به افزایش خاصیت ترشوندگی الیاف شیشه در پلی آمید و چسبندگی الیاف شیشه و ماتریس پلیمری اشاره کرد که باعث افزایش استحکام کششی، مدول کششی، استحکام خمشی، مدول خمشی و دمای واپیچی گرمایی می شود.

منبع:انجمن تولید کنندگان مستر بچ