در حال حاضر، چندین ریز ارگانیسم که پلاستیک را می‌خورند، کشف شده اند. این باکتری‌ها و قارچ‌ها آنزیم‌هایی تولید می‌کنند که پلاستیک را تجزیه می‌کنند، اما زمانی که این آنزیم‌ها در مقیاس صنعتی گسترش می‌یابند، معمولاً فقط در دمای بالاتر از ۸۶ درجه فارنهایت (۳۰ درجه سانتی‌گراد) کار می‌کنند. حفظ این دما از نظر تحمیل هزینه و آلوده کردن محیط زیست می‌تواند پرهزینه باشد.

امکان استفاده از ریزارگانیسم‌های سازگار با سرما برای تجزیه زیستی پلاستیک به ندرت مورد مطالعه قرار گرفته است. خوشبختانه، گروهی از دانشمندان سوئیسی دقیقاً می‌دانستند کجا به دنبال چنین ریزارگانیسم‌هایی بگردند. آن‌ها با رفتن به مناطق کوهستانی و قطبی گرینلند و سوئیس، از ۱۹ سویه باکتری و ۱۵ قارچ که روی پلاستیک دور ریخته شده یا عمدا دفن شده حاضر بودند، نمونه برداری کردند و با کشت آن‌ها در آزمایشگاه در دمای ۱۵ درجه سانتیگراد از توانایی بالای پلاستیک خواری بالای این باکتری‌ها مطلع شدند.

چالش بزرگ بعدی شناسایی آنزیم‌های تجزیه کننده پلاستیک است که توسط میکروب‌ها تولید می‌شوند. بهینه سازی فرآیند‌ها برای به دست آوردن مقادیر زیادی آنزیم و بهینه‌سازی ویژگی‌هایی مانند پایداری آنزیم‌ها و اصلاح بیشتر آنزیم‌ها نیز مورد نیاز است.