در مورد نمایشگاه میلان بفرمایید که چه فرصتهایی را در اختیار تولیدکنندگان ایرانی قرار داده بود؟
این نمایشگاه از 29 ماه می تا اول ژوئن ادامه داشت. ما به دعوت سفارت ایتالیا در این نمایشگاه حضور داشتیم و فرصت یافتیم که ۲ روز از این نمایشگاه ۴ روزه بازدید نماییم. مدت زمان روزانه نمایشگاه ۹ ساعت بود که زمان خوبی برای بازدید و مذاکره با غرفهداران فراهم میساخت. نمایشگاه اخیر در ایتالیا یک سطح بسیار کوچکتر از نمایشگاه «کی» آلمان را آن هم با محوریت تولیدکنندگان ایتالیایی و برخی کشورهای خارجی به نمایش گذاشته بود.
از نظر شما آیا این نمایشگاه برای غرفهداران ایرانی مفید بود؟
ببینید! ایتالیاییها شرایطی ایجاد کرده بودند که شرکتهای این کشور معرفی شوند و محصولات خود را به فروش برسانند. از کشورهای مختلف مانند ایران و برخی کشورهای اروپایی در این نمایشگاه حضور داشتند. تجهیزات در صنعت پلاستیک محدوده بسیار وسیعی را شامل میشد که میتوان گفت از مواد اولیه تا محصولات ساخته و نیمه ساخته، ماشین آلات، قالب سازی و حتی چاپ و بسته بندی هم وجود داشت. در مجموع با هر تولیدکننده خارجی که صحبت می کردیم حسب شرایط سیاسی و اقتصادی کنونی ترجیح میدادند که فعلا بیشتر با بازار ما آشنا شوند و از آن آگاهی پیدا کنند. ولی کسی به دلیل تحولات سیاسی پس از برجام و موانع بر سر سرمایه گذاری داخلی که عمدتا توسط شرکت های خارجی وابسته به مراودات بانکی بینالمللی است طرح مشخصی برای همکاریهای دوجانبه نداشته و کمتر تمایل برای چنین همکاریهایی وجود داشت. حضور در نمایشگاههای داخلی و خارجی فرصتی برای دیدار با مشتریان بالقوه فراهم میکند. ارتباط رودررو با مشتریان به این معنا است که شما میتوانید آن ارتباط را خلق کنید و درباره طرحهای بلندمدتی که دارید با مشتریان صحبت کنید. تعامل شخصی با مشتریان که به واسطه حضور در نمایشگاهها فراهم میشود به شما این امکان را میدهد یک ارتباط مستقیم و بسیار موثر با مشتری خود ایجاد کنید. این رابطه به خصوص در آینده با ارزش است چرا که وقتی بتوانید این ارتباط را حفظ کنید میتوانید کسب و کار و شبکه خود را از طریق سایر مشتریان توسعه دهید. اما دو نکته حائز اهمیت است.
این دو نکته چیست؟
این دو نکته این است که در تکنولوژیها تغییر بنیادینی رخ نداده است اما شرکتهای تولید تجهیزات بر توسعه اتوماسیون برای افزایش بهرهوری تمرکز کرده بودند. علاوه بر آن توجه زیادی به ذخیره کاهش انرژی در تولید محصولات خود داشتند. به این معنا که ماشینآلات جدیدی که تولید میکنند انرژی کمتری مصرف کند. چیزی که در ایران به عنوان موضوعی لوکس شناخته میشود یا حداقل به چشم یک اولویت به آن نگریسته نمیشود. تولیدکنندگان میدانند که این بسیار موضوع مهمی در تولید کالا است و رعایت همین نکات است که میتواند محصولات ایرانی را به بازار رقابتی وارد کند و بازار صادرات را توسعه داد. نکته دوم نیز بحث بازیافت است. من با دو شرکت صاحب فن آوری وارد مذاکره شدم چرا که بازیافت مواد علاوه بر تاثیر مثبت بر مسائل زیست محیطی خود کسب و کار پرسودی است که در تولید برخی از محصولات مصنوعات پلاستیکی سبب اشتغالزایی، صرفهجویی ارزی و کاهش آلودگی در کشور میشود.
در حال حاضر چه مشکلاتی برای ورود تولیدکنندگان ایرانی به بازار رقابتی وجود دارد؟
مشکل عمدهای که وجود دارد این است که کیفیت کالاهای ما قادر به عبور از استانداردهای بازارهای هدف نبوده و باید بهسازی شایستهتری را در فرآیند تولید و کیفیت اعمال نماییم. وقتی به کیفیت اشاره میکنیم مفهوم گستردهتری را همچون کیفیت کالا، قیمت رقابتی، زمان تحویل کوتاه، حمل و نقل، طراحی، در دسترس بودن فروشنده و خدمات مناسب را مدنظر دارم که هر یک باید تمایزی را نسبت به دیگر رقبا نشان دهد. از طرفی با شرایط اقتصادیای که این روزها تجربه میکنیم هزینه خرید تجهیزات برای تولیدکنندگان بسیار بالا است و عملا طرح توسعهای پیشنهاد نمیگردد. بنابراین، در کنار تامین مواد اولیه گران و بستههای حمایتی محدود برای صادرکنندگان همگی عواملی هستند که شرایط رقابت پذیری را برای ما کاهش میدهد. با این حال شاهد صادرکنندگانی هستم که به رغم پارهای از مشکلات همچنان در بخشی از بازارهای خارجی خوب عمل میکنند که باید دست آنها را به گرمی فشرد.
منبع:انجمن ملی صنایع پلاستیک و پلیمر ایران